Great Ocean Road

Het is veelte lang geleden dat ik een blog heb gemaakt maar om nou elk blog te vertellen dat ik toiletten schoonmaak, mijn collega’s heel leuk en lief vind en dat natuur van de Grampians prachtig, is natuurlijk ook wat onzinnig. Inmiddels hebben we heel wat afgereisd en zijn de nodige dingen gebeurd.

Afscheid nemen van Anniek en Milou was één van deze dingen. Het was lastiger dan ik dacht, het voelde echt als afscheid nemen van twee goede vrienden. Zij waren vooral opgelucht dat ze niet meer hoefden schoon te maken haha. En natuurlijk is reizen een geweldig vooruitzicht dus wie kan het ze kwalijk nemen dat ze blij waren om verder te gaan. De nieuwe backpackers waarmee we samenwoonden maakten andere emoties bij ons los dan de meiden. De klik was totaal niet aanwezig en zonder op de details in te gaan was het goed dat we niet te lang hebben samengewoond/gewerkt.

Het tweede ‘dingetje’ was dat we op een vrijdag kregen te horen dat de planning niet goed was gegaan en we dinsdags moesten vertrekken i.p.v. anderhalf week later zoals besproken was. Ik hoef vast niet te beschrijven hoe dit voelde en dat dit stress opleverde. Ondanks dit hebben we op een nette en gezellige manier afscheid genomen van onze collega’s, de boerderij, de paarden, de honden en de prachtige natuur. Het duurde de nodige uren om Bobby –onze camper van- helemaal in te pakken, onze kamer netjes achter te laten en uit te zoeken wat van ons is en wat op de boerderij hoort. Na nogmaals langs de camping te gaan voor een laatste afscheid –de avond ervoor hadden we met wat collega’s wat gedronken- was het dan echt zover; op reis. We hadden besloten om onze eerste stop niet te ver weg te plannen zodat we nog rustig wat konden eten.

Inmiddels hebben we het grootste gedeelte van de Great Ocean Road gehad en wat is het genieten. Voor het eerst zolang ik me kan herinneren heb ik geen enkele verplichtingen. Geen vervelende, geen leuke geen sportieve, helemaal niets. Het is een bizar gevoel om eerlijk te zijn. Ik denk dat dit is hoe complete vrijheid voelt.

De natuur is werkelijk waar geweldig, het verblijven in Bobby bevalt erg goed en hoewel ik me druk maakte om het koken op een gasstelletje, gaat ook dit goed. We zijn de twaalfde vertrokken maar hebben nu al heel wat mooie dingen gezien. We proberen zoveel mogelijk op gratis campings te verblijven, die vaak midden in het bos zijn. Wat prachtig is wanneer het licht is maar nogal spannend wanneer je midden in de nacht naar de toilet moet. Ik ga dan ook niet zonder Michel, ben niet zo’n held in het donker.

Gisteren zijn we naar het Live Wire Park in Lorne geweest. Hier kun je door de boomtoppen allerlei parcoursen doen. Je loopt over dunne balkjes, netten, ringen, slingerende dingen, smalle dingen en ga zo maar door. Het is spectaculair, roept een beetje hoogtevrees op en geeft een geweldige kick. We zijn nu nog in Lorne omdat bij het overzetten van Mich zijn filmpjes wat fout ging dus dat probeert hij nu allemaal terug te halen. Hopelijk lukt het.

We krijgen vaak de vraag wat onze plannen zijn dus hierbij ook maar alvast een antwoord op die vraag; genieten. Verder zien we het wel. Er staan nog twee plaatsjes op de kaart die bij de Great Ocean Road horen en daarna willen we via de Oost kust omhoog reizen. Dit betekent niet dat dit ook gaat gebeuren, alles kan.

Thuis gebeurt er van alles; vandaag komt Neha aan in Nederland en mijn moeder staat haar nier af aan de dochter van een vriendin. Ik denk dat dit de twee grootste en bijzonderste dingen die te gebeuren staan. Spannend en erg jammer dat we hier niet bij kunnen zijn. In gedachten zijn we dat natuurlijk we.

Tot de volgende update