We zijn weer rond

7 februari 2019 - Adelaide, Australië

Het rondje is compleet; we zijn weer in Adelaide, de plek waar ons Australië avontuur begon. Inmiddels hebben we het nodige weer beleefd dus ik zal jullie eerst een update geven van de afgelopen dagen.

De auto ophalen ging een beetje bijzonder. We zijn met een bus naar het vliegveld gegaan en werden hier geholpen door een meisje die het niet zoveel leek te schelen wie we waren, wat we wilden en waar we met de auto heen gingen. We kregen de sleutel mee, moesten wat papieren tekenen en vervolgens zelf de auto opzoeken. Tot onze verbazing was het niet een kleine Nissan auto zoals op papier stond, maar een vrij grote Nissan X-trail auto. Cruise control, airco, achteruit kijk camera, automaat en heerlijk om in te rijden. Zeker geen geklaag van onze kant dus. In plaats van een matras achter in de auto, heeft Michel met veel geluk een gratis tent gekregen dus hebben we wat spullen gekocht om in de tent te slapen. Michel wilde wat vragen bij het hostel waar we verbleven en hoorde op dat moment meiden vragen waar ze hun tent konden achterlaten omdat ze die niet meer wilden. Een betere timing had er niet kunnen zijn. Dus hebben we nog een luchtbed, pomp, gasstel, borden, schaaltjes en een ventilator op batterijen gekocht. Oh en vliegennetjes voor op je hoofd. 

In Alice Springs kwamen we in het zwembad aan de praat met een Nederlands stel. Iets ouder als ons maar het klikte meteen goed. Jos en hoe zijn vrouw heet zijn we eigenlijk nooit achter gekomen. Dat wordt na een bepaalde tijd ook ongemakkelijk om te vragen dus hebben we het maar zo gelaten. Zodra we onze kampeer spullen hadden gekocht zijn we richting Uluru vertrokken. Dit stond al een hele poos op onze bucketlist. Een aantal mensen zegt dat het slechts een grote steen is, terwijl anderen het een magische plek vinden. Voor ons genoeg reden om nieuwsgierig te raken en het zelf uit te willen vinden. Het rijden door de outback vonden we beiden geweldig. Veel mensen vinden het een saaie ervaring terwijl wij het juist geweldig vonden. Hoewel het erg dor is in the outback, veranderd het landschap zeker wel. Erg subtiel, maar wel waar te nemen verschillen. Ook de dieren die je onderweg ziet maken de reis erg mooi. Zo hebben we een roofvogel met een slang in zijn klauwen zien weg vliegen, wilde paarden, dingo’s en zelfs wilde emoes gezien. De dingo spotte ik langs de kant van de weg. Ik heb hard op de rem getrapt en natuurlijk hebben we meteen zoveel mogelijk foto’s gemaakt en een stukje naast de dingo gereden. We wilden zo graag nog een wilde dingo zien dat we beiden zaten te stuiteren van enthousiasme. Niet lang hierna lag ik lekker te slapen toen ik opeens ‘EEN PAARD OP DE WEG’ hoorde. En ja hoor, daar stond inderdaad een paard op de weg. Gelukkig lag de camera nog klaar haha. We zijn snel de auto uitgesprongen en keken hoe drie paarden en één veulen eerst van ons weg liepen en later een stukje verderop de weg overstaken. Vooral de leider van dit kleine groepje was intens mooi. Ik kon mijn tranen nauwelijks bedwingen. Ik heb altijd al wilde paarden willen zien en om dit nu dan ook echt mee te maken.. ongelofelijk. 

We zijn heel vroeg in de ochtend vertrokken om de zon op te zien gaan bij Uluru. Dit schijnt heel magisch te zijn maar om eerlijk te zijn vonden wij het wat tegenvallen. Ja, je ziet de kleuren van Uluru veranderen maar het was niet zo intens heftig als de verhalen je doen geloven. Hierna hebben we een stukje gewandeld bij Uluru. Hier kwamen we Jos en zijn vrouw toevallig weer tegen. We zijn een stukje met hun mee gelopen waarna we besloten om, net als hun hadden gedaan, de hele route om Uluru heen te maken. Het was een mooie route en wij vonden Uluru erg imposant. Het is een hele grote rots met veel Aboriginal geschiedenis. Elk stukje is anders en elke bocht die je omgaat, brengt weer nieuwe aanblikken met zich mee. De route was compleet vlak maar werd door het warme weer wel wat zwaarder. We waren dan ook blij toen we weer terug waren. 

Hierna hebben we Kata Tjuta bekeken, een minstens zo mooie rotspartij. Omdat het midden op de dag was en de temperaturen al bijna bij de 40 graden zaten, waren alle wandelingen rondom Kata Tjuta afgesloten. Niet dat wij nog de puf hadden voor nog een wandeling. Ik denk dat ik Kata Tjuta nog mooier vind dan Uluru. 

In de middag hebben we besloten om toch maar weer op een camping te gaan staan omdat het zo warm was dat we alleen maar in een zwembad wilden liggen, verder niks. Hier liepen we Jos en zijn vrouw weer tegen het lijf en Michel herkende Miranda en Liewe. Miranda was vroeger een vriendin van Michel zijn zus en beiden wonen ze een dorp verderop als waar Michel is opgegroeid. We hebben gezellig met hun gekletst en in de avond zijn Mich en ik eerst de zonsondergang bij Uluru gaan bekijken en daarna hebben we met hun biertjes gedronken. Het was erg gezellig en de tijd vloog voorbij.

De dag erna zijn Mich en ik verder gereisd naar Kings Canyon. We besloten om een luie dag in te plannen omdat de warmte en het vroege opstaan van de dag ervoor nogal zijn tol eiste. Dus zijn we wederom naar een camping met zwembad gegaan en hebben we heerlijk in het water gelegen. De dag erna hebben we een wandeling rondom Kings Canyon gemaakt. De bedoeling was dat we niet de langste route zouden doen, maar een route die 2 uur duurde en omhoog zou gaan zodat je in de vallei en de kliffen kon bekijken. Maaaarrrr eenmaal boven gekomen en genietend van het uitzicht, kwamen we aan de praat met een Belgische vrouw die zei dat we de hele route moesten doen omdat het zo mooi is. Dus tja.. toen wilde ik dat natuurlijk heel graag. We zijn eerst de Garden of Eden gaan kijken die, volgens de Kwaaie Duutser waaraan ik vroeg of het nog ver was om door te lopen naar het begin v.d. route, totaal niet op de echte Garden of Eden lijkt. Oh en het landschap is allemaal dor en ik niks aan, net als Uluru trouwens, dat is na drie keer bezoeken nog steeds niks aan en gewoon een steen. De Alpen in Europa, daar konden we beter heen gaan, die zijn tenminste mooi. 

Het was een goed gesprek en ik kan vol trots zeggen dat ik mijn lachen heb weten in te houden. Wat een mallerd. Als je het allemaal niets aan vind, waarom kom je dan weer terug? Kan aan mij liggen natuurlijk. Afijn, uiteindelijk zijn we de Garden of Eden gaan bekijken, die wij wel heel erg mooi vinden. Vooral de kleuren van alle rotsen om je heen, van oranje naar bruin naar rood naar… prachtig. Oh en de twee meisjes die besloten te gaan skinny dippen maakten het zeker niet minder leuk.

We hebben toch besloten om verder te lopen in plaats van terug te gaan, nadat we hoorden dat dit praktisch op de helft was. Ik ga niet liegen, het was vrij pittig. We kwamen eigenlijk net een beetje water tekort en het was vrij warm. We waren dan ook ongelofelijk blij toen we in de auto zaten en de airco volop aan konden gooien. Maar wat was het mooi. 

Hierna zijn we vrij snel richting Adelaide gereden. We hadden het beide wel gehad met het gigantische warme weer en het niet kunnen slapen van de hitte. Toen we anderhalf uur van Adelaide af gingen overnachten was het zo’n tien graden kouder als waar we die ochtend vandaan reden. In de nacht begon het gigantisch hard te waaien en was het koud. Zo koud dat ik met Michel zijn muts op heb geslapen haha. 

Zodra we in Adelaide waren zijn we eerst bij Joanie gestopt. Het meisje wat mijn baan als au pair bij Charlie heeft overgenomen. Zij wilde onze camping spullen wel kopen dus dat kwam helemaal mooi uit. Hierna was het zover.. op bezoek bij Charlie. Eerst was alleen Emma thuis dus hadden we mooi de tijd om even bij te kletsen. Toen ik buiten met de kippen aan het knuffelen was, kwamen Charlie en Koen er ook aan. Of Charlie ons meteen herkende weet ik niet. Hij liet een gek gilletje horen en dook daarna verlegen weg. Later trok hij steeds meer naar Michel toe en toen ik vroeg hoe zijn duplo poppetje heette zei hij ‘Pika’, wat altijd zijn naam voor mij was. Het was geweldig om hem weer te zien. Hij is zo groot geworden en kan inmiddels al zoveel praten, het is al een echt mannetje. Toen we weg wilden en ik dit tegen Charlie zei, begon hij me opeens allemaal kusjes te geven. Van die lekkere snotterige, natte, kusjes. Overal over mijn gezicht en dit ging vrij lang zo door. Ik moest zo hard lachen en smolt meteen weer. Hij wilde niet dat we weggingen en zei dat ik wel op het matras dat in de woonkamer lag kon slapen. Het is ook zo’n lieverd.

Gisteren zijn we met Koen, Emma en Charlie naar het strand geweest. Het was heerlijk, het water was nog lekker warm ook al was het al in de avond en we hebben zo leuk met Charlie gespeeld. Hij bleef eerst bij zijn vader in de zee maar wilde op een gegeven moment naar mij toe. We hebben super lang in de golven gespeeld en ondanks dat hij zat te trillen van de kou wilde hij niet toegeven dat hij het koud had en niet terug naar zijn ouders die op het strand zaten haha. Ik vind het geweldig om te merken dat het meteen weer zo klikt en dat het zo gezellig is. 

Oh ja, we slapen momenteel bij vier andere jongeren in huis. Ik heb gezocht via couchsurfing en werd benaderd door een Indiase jongen die hier al geruime tijd met zijn huisgenootjes woont en ons wel onderdak kon bieden. We hebben onze eigen kamer hier met een groot matras op de grond. Helemaal prima. De mensen die hier wonen zijn harstikke sociaal en aardig. Vanavond gaan we voor ze koken en vanaf morgen verblijven we bij een andere couchsurfer. We zouden in eerste instantie morgen aankomen in Adelaide maar hebben wat sneller gereisd dan we van tevoren dachten, vandaar dat we nu bij twee verschillende mensen verblijven. We hebben het nog steeds goed naar onze zin en hebben veel zin in ons volgende avontuur; Nieuw Zeeland. Hier vliegen we de tiende heen en blijven we voor vijf week. 

Dat was weer een update vanaf onze kant. Pap, van harte gefeliciteerd op je verjaardag, we zullen er eentje op je drinken. 

6 Reacties

  1. Ingrid:
    7 februari 2019
    Geweldige update van jullie avontuur. Geen foto van jullie slapend met een muts op? 🤣🤣
  2. Janny Klaassens:
    7 februari 2019
    Marieke wat weer een super verhaal. Zo mooi om re lezen. Ga lekker genieten in Nieuw-Zeeland. Hopelijk bevalt het daar net zo goed.😘
  3. Myra Dost:
    7 februari 2019
    Laat even weten of je nog even langs wilt komen. Gewoon Pm sturen. Zou hartstikke leuk zijn
  4. Martha:
    7 februari 2019
    Pika 💗
  5. Mama:
    7 februari 2019
    Weer lekker om te lezen!!!!

    liefs xxx
  6. Marga:
    7 februari 2019
    thnx voor de update. Erg lachwekkend om te lezen. Dank daarvoor.