14 oktober, Tasmanie

Inmiddels zijn we alweer ruim een week in Tassie en het is hier geweldig. De bergen, de groene natuur, de uitgestrekte omgeving en natuurlijk het samen op avontuur zijn, het bevalt allemaal helemaal prima. Op Tasmanie heb je verschillende routes die je kunt volgen die je langs de ‘mooiste punten’ of de meest toeristische, not sure, van Tassie brengt. Natuurlijk was ons plan om deze routes te volgen maar we wijken met grote regelmaat van deze routes af en gaan waar we denken dat het leuk is. Momenteel zitten we in Fingal en hier is precies niets te doen. Wel hebben we een chille overnachtingsplek met gratis stroom, wc en betaalde douches. We zijn straks kampioenen in snel douchen want in ruil voor wat geld kun je overal een paar minuten douchen. Het scheelt dat ik de helft van mijn hoofd kaal heb laten scheren haha. Gisteren waren we in de Bay of Fires. Zo genaamd omdat de rotsen rondom het strand zo rood zijn dat het net lijkt of ze in de brand staan. Met een beetje fantasie dan. Ook zijn we naar Bingalong Bay geweest waar het water zo blauw is dat je denkt dat je naar een folder staat te staren. We hopen deze reis –we blijven nog tot eind oktober op Tassie- nog een Tasmaanse duivel te zien maar aangezien het niet zo goed gaat met de duivels acht ik de kans klein. Ook schijnen hier Orka’s langs de kust te zwemmen dus wie weet hebben we weer geluk.. Ik zal mijn mond harmonica meebrengen ;) Afgelopen week zijn we ook naar Cataract Gorge geweest waar we een mooie hike hebben gemaakt. Daarnaast heb ik nog een vogeltje ‘gered’, vlakbij Beauty Point, hoewel daar de meningen over verdeeld zijn. We hadden onze was bij een man –Phil- die verdacht veel op de Kerstman leek, achtergelaten en waren wezen lunchen toen we terug reden naar Phil. Plots moest ik vol op de rem omdat twee vogels dachten dat het een goed idee was om met hun jong op de straat te paraderen. Gelukkig kon ik ze ontwijken maar lekker zat het me niet. Op de terugweg zag ik dat ik gelijk had gekregen; het jong lag plat op de weg. Ik Bobby aan de kant geparkeerd en zo snel mogelijk naar boven gerend –nog best een uitdaging kan ik je vertellen, het is een poosje geleden dat ik heb gesport- om te kijken of hij toch nog leefde. En ja hoor, het kleintje lag inderdaad plat op de weg maar ademde nog wel. Ik hem snel pakken want hij lag echt midden op de weg waar veel auto’s langs kwamen. De ouders kwamen niet naar hem toe en ik was bang dat hij gewond was dus hebben we hem meegenomen naar het Plattypus huis vlakbij. Nou, dat was toch eens een lieve begroeting. ‘dat had je niet moeten doen, je moet niet zomaar jonge vogeltjes oppakken, vooral niet als de ouders in de buurt zijn’. Nee, konijnenkont, dat snap ik ook maar als ik hem had laten liggen was de volgende auto sowieso over hem heen gereden. Dat zei ik natuurlijk niet hardop maar dat dacht ik wel. Gelukkig was het meisje wat ons verder hielp een stuk vriendelijker en vertelde dat de ouders niet altijd even zuinig op hun jongen zijn. Ze dacht dat hij het wel zou redden en zou later kijken of de ouders het jong terug wilden. Verder leven we momenteel vooral een rustig leven. We zijn dagelijks met Bobby op pad en maken dagelijks een hike, de ene wat langer dan de ander, afhankelijk van de natuur. We hebben tot dusver redelijk geluk met het weer. Gemiddeld hebben we zo’n twee dagen mooi weer, dan weer een dag regen en dan weer mooi weer. Vandaag regent het helaas maar gisteren was het prachtig. We vertrekken nu richting Coles Bay, hopelijk is de regen opgehouden tegen de tijd dat we daar zijn.