Cairns

Inmiddels zijn we bezig met dingen afronden in het mooie Aussie. Één van de meest ingrijpende veranderingen is het verkopen van Bobby. Maar laat ik jullie eerst eens meenemen naar de feestdagen van 2018. 

Het werken op Miara is ons hartstikke goed bevallen. Werner en Sarah hebben ervoor gezorgd dat we ons meer dan welkom voelden en uiteindelijk zijn we een week langer gebleven omdat het zo goed klikte en ze ons nog wel een week konden gebruiken. Tijdens kerst avond zijn we met Santa –een vaste gast verkleed als de Kerstman- over de camping heen gereden. Santa achter in de trekker, Sarah, Eva, Michel en ik vooraan met muziek als Santa zijn hulpjes. We hebben snoep uitgedeeld aan de kinderen en wat was het een toffe ervaring. Niet alleen het proberen neer te zetten van een kerst sfeer terwijl het ongelofelijk warm was, maar ook het zien van de spanning/het plezier op de gezichten van de kinderen. En stiekem ook bij de ouders trouwens. Hierna hebben we gezellig met zijn allen ‘wat’ gedronken en heeft Michel nog even dé Dirty Dancing move geoefend met Santa. 

Kerst hebben we met zijn vieren op het strand gevierd. We zijn met de boot naar de overkant van de rivier gevaren waar Sarah en ik een heuse zand pop –de broer van sneeuwpop- hebben gemaakt. We hebben gelachen, gedronken en een top tijd gehad. Hoewel het totaal niet als Kerst aanvoelde en het ook vreemd was om met het thuisfront te bellen die allemaal aan het eten waren in hun truien en met de kachel aan. 

Tijdens oud en nieuw was er een evenement georganiseerd om geld op te halen voor de Make a Wish stichting. Een stichting die wensen van ongeneselijke zieke kinderen in vervulling laat gaan. We begonnen met een barbecue. Samen met Michel en wat andere mensen regelden we de stand waar het eten gekocht kon worden. Ik vond het wel leuk om te doen, bestellingen doorschreeuwen en zorgen dat het eten naar de juiste personen ging. Hierna was het tijd voor de loterij en daarna was het feesten geblazen. We hebben niet zoveel foto’s van deze avond want vast wel iets te maken heeft met het feit dat we in de middag met drinken begonnen haha. We hebben gedanst, gekletst, er waren welgeteld vier vuurpijlen en ik heb nog met thuis gebeld. Het was een gezellige dag hoewel het werken de dag erna toch wat tegenviel. 

Op onze laatste dag in Miara hebben Werner en Sarah ons meegenomen naar een strand een stukje van Miara af. De bedoeling was dat we hier op het strand zouden rondrijden met hun 4x4 auto maar dit liep een beetje anders. Zodra we het strand op reden kwam de auto vast te zitten doordat het water nog vrij hoog was en het zand mul. Het duurde even voor Werner de auto eruit reed. Tijdens het zwemmen in de zee verloor Michel zijn zonnebril –de tweede sinds we in Miara waren- in de golven. Na veel gelach vanaf mijn kant verloof ik mijn pet en zonnebril net zo hard in een golf. Mijn pet heb ik kunnen redden maar ik gok dat er nu een vis met een groene zonnebril op rondzwemt. We sloten het gezellige uitje af met dé lekkerste lunch en het aanschaffen van nieuwe zonnebrillen. 

Onze tijd in Miara ging ontzettend snel voorbij. Ik hoop dat we contact blijven houden en elkaar in de toekomst weer zien. We hebben zo’n leuke tijd gehad met zijn vieren, ik heb in tijden niet zo hard gelachen.

Hoewel het heerlijk was om voor een paar week op dezelfde plek te zitten en niet te hoeven zoeken naar een slaapplaats, beviel het weer reizen ons meteen weer goed. Onze eerste stop was bij Kemp Hill. Hier zijn we naar boven gehiked om de zonsondergang te bekijken. Uiteraard waren we hierdoor zo laat dat we in het donker naar beneden moesten hiken. 

De ochtend erna ben ik een stuk terug gelopen om bij het schildpadden uitzicht punt te kijken. Ik had verwacht dat ik geen schildpadden zou zien maar werd aangenaam verwacht. In een kort tijdsbestek heb ik zeven prachtige schildpadden zien zwemmen. Wat een mooi gezicht.

Die avond stopten we bij Cape Hillsborough Beach. Hier wonen een aantal wallibies op het strand. Dit wilden we uiteraard graag zien. Nadat we in de avond een paar in de bosjes hadden gezien zijn we de ochtend erna om 5 uur ons bed uit gegaan om tijdens zonsopkomst te kijken hoe ze op het strand kwamen. Het bleek dat we op het strand kwamen omdat de camping eigenaar ze hier eten geeft. Een beetje jammer wel, de hele magie was voor mij wel weg. Ik bedoel, het is nog steeds een mooi gezicht maar het voelde een beetje nep.

Vanuit Arlie Beach zijn we een dag naar de Whitsundays geweest. Het was te gek, zowel de boottocht als de bestemming. Het water was zo ongelofelijk blauw en het strand zooooo wit, met heerlijk fijn zand. We hebben op twee plaatsen gesnorkeld en wat was dit fijn. Het was al een poosje geleden dat we hebben gedoken of gesnorkeld en ik wist meteen weer waarom ik zo van onder water zijn houd. De rust, de vissen, het koraal, geweldig. Het enige irritante waren de mensen met go pro’s die constant je zicht verpesten. Gelukkig is de zee groot en kon daar omheen gewerkt worden. We hadden een mooie camping uitgezocht waar we twee nachten verbleven. Hier was natuur, twee honden, een douche, zwembad en 180 muggen waarvan ik vandaag de dag nog souvenirs op mijn rug van heb haha. 

Hierna zijn we vrij snel doorgereden naar Atherton, een plaatsje vlakbij Cairns. Een jong stel was geïnteresseerd in onze Bobby en nadat wij naar de garage zijn geweest om een ‘safety check’ te laten doen, hebben we Bobby aan hen verkocht. Met pijn in onze harten, dat dan weer wel. Het is toch ons eerste huis samen geweest en we hebben bijna een jaar lang met haar rond gereisd. Ik hoop dat de nieuwe eigenaren ook veel plezier aan haar beleven. 

Na het overhandigen van Bobby zijn we in de bus naar Cairns gesprongen en daar zijn we nu. Met mooie dingen om naar uit te kijken. Allereerst gaat er donderdag een wens in vervulling; duiken in het great barrier reef. Ik kan niet wachten. We gaan maar liefst drie duiken doen deze dag en tussendoor mag je ook nog snorkelen als je wilt. Zin in. 

Vrijdag beginnen we met weer een nieuw avontuur; het relocaten van auto’s. Dit houdt in dat er auto’s zijn die verhuurd zijn maar niet terug zijn gebracht naar het verhuurbedrijf. Of nou ja, niet naar de locatie waar hun dat graag zouden willen. Misschien moet ik een voorbeeld geven. Stel je huurt een auto in Melbourne en rijd deze naar Sydney. Als je hem daar weer inlevert dan wil het huurbedrijf eigenlijk wel heel graag de auto weer terug naar Melbourne. En daar is dit concept geboren. Het huurbedrijf bied deze huur auto’s heel goedkoop aan met als voorwaarde dat je de auto binnen zoveel dagen terug rijd naar de plaats waar hun de auto graag willen hebben. Wat wij gaan doen is vanuit Cairns een campervan terug rijden naar Alice Springs. We hebben hier vijf dagen de tijd voor, wat wel pittig gaat worden maar wat ons maar vijf dollar per dag kost. We verblijven twee dagen in Alice Springs waarna we een andere auto oppikken. Deze moet binnen tien dagen terug zijn in Adelaide. We willen een ‘korte’ detour via Uluru maken. In Adelaide gaan we nog even bij Koen, Emma en Charlie –jeeeej-  op bezoek. Hierna willen we z.s.m. naar Nieuw Zeeland vliegen voor het laatste deel van ons avontuur. 

Een hoop spannende en leuke dingen dus. We hebben de hele reis nog geen planning gehad dus om nu zo aan een planning vast te zitten wat betreft de auto’s gaat denk ik wel even wennen zijn. We hebben er in elk geval erg veel zin in. 

Goed, ik zal eens wat te eten op warmen. Tot later, byeeeeeeeee mates.