Update uit Adelaide -het leven van een au pair-

8 maart 2018 - Adelaide, Australië

Charlie, 2.5 jaar oud, nee ik ben niet zijn moeder maar zijn au pair. Ja klopt, ik kom uit Nederland. Twee en een halve week. Ja, ik snap je vraag maar ik ben hier nog maar twee en een halve week.

Dit is hoe zo’n 90 procent van mijn gesprekken beginnen wanneer ik met Charlie ergens ben. Toen ik ooit begon met oppassen was het duidelijk; zij past op. Toen kwam er de periode dat mensen begonnen te twijfelen; tienermoeder of oppas?  En nu ben ik op een leeftijd dat de conclusie vrij snel is getrokken; dat is een moeder met haar kindje. Even wennen aan deze nieuwe manier waarop mensen mij zien haha.

Wat ook wennen is, is de manier waarop mensen hier communiceren. Ik ben vaak dear, love, honey, sweetheart of mate. Nou vind ik mate stom, ik associeer dat teveel met een man. De rest vind ik prima, hoewel ik er soms wat verlegen van word.

Goed, dan nu antwoord op de vraag; hoe gaat het hier?  Gisteravond zat ik met Emma en Koen aan tafel terwijl Michel aan het werk was en zeiden ze dat het voelt alsof ik hier al veel langer ben, dat Charlie lekker dik aan het worden is omdat ik hem zo goed te eten geef, dat ze zo blij met mij zijn en dat ze zien hoe gek Charlie op mij is en hoe gelukkig hij op dit moment is. Nou, zo gaat het hier zo ongeveer. Hoewel ik eigenlijk een shit dag had gisteren. Letterlijk. Toen ik Charlie op ging halen omdat ik hem aan de deur hoorde zitten na zijn dutje, deed ik de deur open en sloeg stijl achterover. Hij had alles onder de poep zitten –inclusief zichzelf en zijn slaapkamer- en euhm.. aan mij om dat op te ruimen. Ik zal je de details besparen maar echt leuk was het niet. Dat ik daarna en daarvoor geen kind aan hem had gehad maakt een hoop goed.

Het werk bevalt mij ontzettend goed. Charlie en ik beginnen al meer op één lijn te zitten. Ik snap hem beter en hij weet beter wat van mij wel en niet mag. Eergisteren zijn we naar een buiten zwembadje zo’n half uur lopen verderop geweest waar hij zich geweldig heeft vermaakt. Lopen in Australië, in de volle zon, bergopwaarts.. is best pittig, goed voor de conditie, maar pittig. Gelukkig zag hij veel trucks, dus hij vermaakte zich kostelijk.

Michel is nog steeds druk aan het werk op het Fringe festival. Hier helpt hij een comedian met kaarten verkopen en mensen naar binnen laten. Eerst was het alleen in het weekend maar nu moet hij ook een aantal doordeweekse avonden. Soms zoek ik hem hierna op en gaan we samen naar nog wat comedy shows toe. Het fietsen naar het centrum gaat ons nu goed af, we weten de weg en raken gewend aan de verkeersregels. Verder heeft Michel een week lang appels geplukt maar het volgende veld is nog niet rijp genoeg dus kan hij momenteel als plukker nog even niet aan het werk. Hij is wel druk aan het solliciteren naar van alles en nog wat, maar tot op heden zonder succes. Hij helpt me af en toe wat met Charlie, die overigens helemaal gek op Michel is. Zodra we langs de deur van onze slaapkamer lopen begint hij te zwaaien en zegt zijn naam. Hij wil hem altijd even gedag zeggen, zo schattig.

Afgelopen weekend zijn we samen op pad geweest. De ene dag zijn we de heuvels in geweest, de andere dag hebben we gewandeld bij Anstey Hill. Prachtige omgeving en de routes waren goed aangegeven, wat voor ons ook wel handig is gezien eerdere ervaringen. We hebben in de Adelaide heuvels voor het eerst een wilde kangoeroe gezien. We wilden net wegrijden na het lunchen bij een dierentuin –we willen later nog naar de dierentuin maar stonden nu op tijd omdat Michel nog moest werken- toen ik Skippy op de parkeerplaats zag. Iehhh zo tof. Na heel wat foto’s hupte Skippy weer verder. De dag erna tijdens het hiken zijn we nog vier tegengekomen. Wat een mooie dieren.

Verder hebben we de eerste keer pech met Bobby ook gehad. Michel was vergeten de lampen uit te zetten. We hebben nog geprobeerd hem te starten met startkabels van Emma maar het vermogen was niet genoeg dus is de Australische ANWB gekomen –waar we meteen lid van zijn geworden- die hem weer hebben aan geslingerd. Als het goed is functioneert hij nu weer prima.

Foto’s

15 Reacties

  1. Marga:
    9 maart 2018
    Shit wat een belevenis weer zeg. Geniet ervan is een beetje dubbel met de shitroom. Thnx voor je verhaal.
  2. Ingrid:
    9 maart 2018
    Geweldig shitavontuur zeg. Lief zijn voor skippy en nog veel plezier daar.
  3. Ineke:
    9 maart 2018
    Super! Geniet!
  4. Fennie:
    9 maart 2018
    zo geweldig om jullie avonturen te kunnen volgen <3
  5. Alie Veen:
    9 maart 2018
    Weer leuk te lezen Mariek!!! Blijven genieten allebei!!!
    Groetjes!!
  6. Janny Klaassens:
    9 maart 2018
    Weer genoten van jouw verhaal. Blijven genieten.
  7. Mama:
    9 maart 2018
    Aafred weer een mooi verhaal fijn dat het goed gaat geniet samen
  8. Jacqueline:
    9 maart 2018
    Oooh jaaaa, you can do it Moeke! ;-)
  9. Martha:
    9 maart 2018
    Wat weer een mooie foto's. Grappig al die bijzondere vogels en dan zo'n winterkoninkje ertussen? Fijn dat jullie daar al zo mooi gesetteld zijn. 😚
  10. GERDA:
    9 maart 2018
    Ik heb weer kunnen genieten van je verhaal . liefs schmams
  11. Melis:
    10 maart 2018
    Wat een schijt kind! 😂 Ag straks ben je wel echt een pro als moeder! 💪🏼

    Is jullie gast gezin soms Nederlands? Koen hoor je niet echt in het buitenland.😇
  12. Harry en Alies:
    11 maart 2018
    Leuk om weer een verhaal te lezen, Marieke!
  13. Simone:
    11 maart 2018
    weer heer lijk om te lezen, ga zo door groetjes,simone
  14. Roel Pot:
    12 maart 2018
    Hoi Michel en Marieke,
    Wat een mooi verhaal en belevenis.
    De uitjes zullen ook best mooi zijn.
    En prachtige foto’s.
  15. Brink:
    12 april 2018
    Even wat verhalen aan het inhalen... maar euhm klinkt als een topdag! Kinderen kunnen zo leuk zijn haha. Gelukkig is hij over het algemeen schattig en lief ;)
    Ga nu snel doorlezen, benieuwd naar volgende verhaal. Liefs