100 dagen van huis

4 mei 2018 - Adelaide, Australië

Zo, alweer een week verder en toch wel een heel groot nieuwtje te vertellen. Vorige week zaterdag tagde Michel mij op Facebook in een bericht waarin gevraagd werd naar twee harde, enthousiaste schoonmakers voor een camping in de Grampians. Dit zou ingaan vanaf begin juni. Nou zou ik nog wel jaren met Charlie willen blijven werken maar heeft Michel wel genoeg van Adelaide. En ondanks dat hij ook gek op Charlie is, heeft hij hier niet een baan gevonden waar hij razend enthousiast van wordt of echt fatsoenlijk mee verdiend. Plus dat we Adelaide inmiddels wel een beetje hebben gezien én de Grampians bovenaan ons ‘te zien’ lijstje staat. Michel zegt al langere tijd dat hij graag in juni weer verder zou reizen dus eigenlijk kwam dit wel heel goed uit. Ik heb dezelfde dag nog onze cv’s gestuurd en een paar uur later hing ik met Josephina aan de telefoon. Een gezellige Nederlandse vrouw die samen met haar Australische man een camping heeft. Binnen tien minuten ging het niet meer over werk maar over opleidingen, over Nederland enzovoorts. Na ruim een half uur kletsen besloten we dat we de dag erna weer contact zouden hebben zodat ik met Michel en zij met haar man kon overleggen. Voor mij de schone taak om aan Koen en Emma te vertellen dat ik weg zou gaan. Vreselijk. Instant buikpijn. Hoe vertel je zoiets? Ik zit hier ontzettend op mijn plek en ik weet dat ze ook heel blij met mij zijn omdat –de lieverds- ze me dit regelmatig vertellen. In de avond stond er een feestje van Rebecca, Emma haar beste vriendin, op de planning. Dit werd bij ‘ons’ thuis gegeven omdat Becca volgens haarzelf in een luciferdoosje woont. Dus toen Becca binnen kwam lopen voelde ik de spanning bij mezelf nog verder stijgen. Nu moest ik het wel echt gaan vertellen anders stond alle visite voor de deur. Na een diepe teug lucht heb ik het eruit gegooid. Gelukkig reageerde ze heel lief.

Het feestje was gezellig, de wijn smaakte goed, iedereen had eten meegenomen en de mensen waren vriendelijk. Toch steekt het wel, zelfs nu nog. Ik vind het een verschrikkelijk idee om hier weg te gaan, echt vreselijk. Ik weet dat we hier zijn gekomen om rond te reizen maar Charlie ‘achterlaten’ pfffff. Ik bedoel, natuurlijk ga ik Emma, Koen en de dieren hier ook missen maar Charlie missen gaat toch echt wel dé uitdaging zijn. Tips hoe het gemakkelijker te maken om afscheid te nemen zijn uiteraard van harte welkom.

Wel vind ik het te gek dat we nu beiden een goede baan in het vooruitzicht hebben en dat in de Grampians. Het is daar zooooo mooi. Plus dat het tot dusver goed lijkt te klikken met Josephina.

Uiteraard moest ik dit ook aan Suzanne vertellen dus dinsdagavond zijn we gezellig samen churro’s gaan eten en wat gaan drinken. Het is zo fijn om hier een vriendin te hebben waar ik dit soort dingen mee kan delen.

Zondag zijn we eerst langs de bakkerij van Emma geweest. We wilden hier altijd nog eens een kijkje nemen. Emma was helemaal blij verrast wat ontzettend leuk was om te zien. We hebben er heerlijk geluncht en daarna folders voor Michel opgehaald. Hierna zijn we doorgereden naar een Nederlandse markt. Toch fijn om Paul de Leeuw te horen zingen, patatje oorlog te eten –Michel kroketten- en om vlokken en tompoezen te kopen. We hebben het ontzettend gezellig gehad en hebben de dag afgesloten met even shoppen en bij de Domino’s eten.

Op maandag zijn we naar McLaren Vale gereden. Een prachtige omgeving met heel veel wijngaarden. Bij het informatiecentrum vroegen we dan ook wat leuk was om in de omgeving te doen en kregen we meteen het antwoord ‘wijn proeven’. Euhm we zijn met de auto dus doe maar niet. Gelukkig had hij ook nog als optie een vreemd museum. Toen we daar heen gingen en betaalden voor onze entree kregen we te horen dat wijn proeven bij de prijs inzat. Dus hebben we alsnog wijn geproefd hahaha. Het museum was inderdaad bizar maar wel tof. Op de bovenste verdieping was een bar waar we wijn konden proeven. We mochten kiezen uit alle wijnen die we maar wilden omdat dit bij de entree prijs van 10 dollar inzat. We wisten bij god niet welke wijnen we wilden proeven dus hebben we de lijst aan het begin gekozen waarbij je drie rode wijnen, drie rosé wijnen en drie wat sterkere rode wijnen te proeven kreeg. We hadden nog nooit eerder een wijn proeverij gedaan dus bij elke uitleg van de barman knikten we braaf ja en deden alsof we er verstand van hadden. Na een paar wijnen voelde ik me lekker licht in mijn hoofd. We hebben nog gezellig wat tapas gegeten en toen we ons weer nuchter genoeg voelden zijn we verder gereden om nog een korte hike te doen. Omdat het al wat later op de dag was en het over niet al te lange tijd donker zou worden, hebben we de kortste hike in hoog tempo gedaan. In plaats van de aangegeven anderhalf uur hebben we er drie kwartier over gedaan. Onderweg was een prachtig uitzicht en op het einde werden we beloond met een groep kangoeroes.

Oh wat ik helemaal vergeet te vertellen is dat ik vanaf vrijdag ook een oppasbaantje heb. Ik zag een advertentie online staan –ook weer Facebook, toch een handige site- van Fleur voor een oproepje voor een oppas. Inmiddels ben ik twee keer geweest en het klikt geweldig goed met de kinderen. Joep is zes maanden oud en lacht de hele tijd naar me, smelt. Mila is iets ouders dan drie jaar en een lekkere kletskous. Vanaf deze week pas ik elke donderdagavond op. Mila is erg makkelijk om mee op te schieten. Ze is grappig, spontaan en ik ben haar vriendin volgens haar haha. Fleur en Jan zijn aardige mensen en het is lekker om af en toe even een avond het huis uit te gaan.

Gisteravond ben ik weer met Suzanne iets gaan drinken en vandaag ben ik met Charlie naar een speeltuin gefietst waar we nog niet eerder waren geweest. Deze speeltuin had Michel gespot toen hij aan het folders lopen was. De lieverd stuurt de mooie speeltuinen altijd aan me door. Helaas was deze speeltuin nogal heuvelopwaarts. Het laatste stuk hield ik het echt niet meer vol, mijn benen stonden in de brand. De terugweg was dan wel weer leuk haha. En Charlie heeft heerlijk gespeeld wat altijd fijn is. Hij neemt al meer dingetjes van me over. Hij steekt tegenwoordig ook zijn duim op en zegt ‘good zo’. Ook zegt hij als hij wat doet tegenwoordig ‘zo’, brengt hij zijn bordje naar het aanrecht, bedankt hij de kipjes voor de eieren en oh ja, ik ben zijn Pika. Hier heeft hij een uitvoerige discussie over gehad met een andere jongetje hahaha. Helaas voor mij claimt hij Michel ‘Pichel’ ook. Oh en wanneer ik Michel knuffel is hij jaloers en wil mee knuffelen. Wanneer ik Michel een kus geeft krijgt hij ook eentje van Charlie en wanneer ik alleen met hem thuis ben en hij hoort een geluid kijkt hij hoopvol op en zegt ‘Pichel?’. Ook is hij de laatste tijd heel knuffelig, wat onwijs schattig is.

Gisteren was het alweer dag 100 dat we onderweg zijn. Wat ben ik blij dat we deze reis zijn gaan maken.

Alles gaat hier dus goed en we hebben mooie dingen in het vooruitzicht. Life is good.

7 Reacties

  1. Marga:
    5 mei 2018
    oh wat een heerlijk verhaal om het weekend mee te beginnen. Wens jullie een geweldige tijd nog toe daar en werk ze op de camping
  2. Jacqueline:
    5 mei 2018
    Nu de eerste 100 dagen erop zitten, wordt het volgens mij ook wel eens tijd dat ik 1 keer ga reageren onder je blog.. ;-) Dus, bij deze: mijn eerste reactie! Haha. Ik ben heeeeel erg benieuwd naar jullie eerste selfie als schoonmaakteam! ;-)
  3. Vonne:
    5 mei 2018
    Wat een super verhaal om te lezen! Krijg er zelf hier ook een glimlach van op mijn gezicht met wat je allemaal beleeft met Charlie en hoe het met jullie allemaal klinkt. Ben heel benieuwd naar de plek waar jullie straks heen gaan! Geniet nog van de laatste maand hier!
  4. Ingrid:
    5 mei 2018
    Geweldig verhaal om te lezen. Succes op de camping.
  5. GERDA:
    5 mei 2018
    wat weer geweldig om te lezen dat jullie echt wel genieten van jullie reis. liefs X
  6. Mama:
    5 mei 2018
    Leuk verhaal weer. Geniet van de laatste weekjes met Charlie xxx
  7. Brink:
    28 mei 2018
    Maar hoe smaakte al die wijnen? Dat wil ik nu graag weten haha. Ik ben laat met reageren en je hebt niet zo veel tijd meer met charlie, maar geniet gewoon nog van elke moment! En ben heel benieuwd hoe jullie de volgende locatie gaan vinden en het werk. Maar sluit mij bij sjaak aan, kan niet wachten op de eerste schoonmaakteamselfie ;)