Korte update

Tijd voor weer een nieuwe update. Toch maar eens proberen om wekelijks mijn blog bij te houden anders is het of in één keer heel veel of ik vergeet de helft.

Vorige week was hoogtepunt van de werkweek het bezoeken van de kapper met Charlie en Michel. Vanaf februari roepen zijn ouders al dat hij naar de kapper moet. Nou heeft Emma dit laatst geprobeerd maar helaas is het toen niet gelukt. Nu zouden we met zijn drieën naar het park toe fietsen om ijs te eten en in de speeltuin te spelen. Onderweg bedacht ik opeens dat we wel eens konden proberen of het ons wel lukte bij de kapper. Aangekomen bij de barber shop liep ik naar binnen en vroeg of ze direct tijd hadden om hem te knippen omdat het vorige keer fout ging toen hij moest wachten waarop de kapper voorstelde dat als hij comfortabel was in zijn fietszitje hij daar wel mocht blijven zitten zodat hij mooi relaxed zou zijn. Uiteraard een geweldig idee waar ik meteen akkoord mee ging. Hij begon al snel te knippen en Charlie liet het rustig toe. De kapper zijn collega bleef maar foto’s van Charlie maken en roepen hij schattig hij is. De kapper zelf beleefde er ontzettend veel plezier aan, net als ikzelf en iedereen die langs kwam lopen haha. Hierna een ijsje gehaald en in de speeltuin gespeeld. Toen Emma thuiskwam was ik toch een beetje nerveus, ik had niets met hen overlegd en dit als verrassing gedaan maar zouden ze het wel leuk vinden? Gelukkig was Emma laaiend enthousiast toen ze thuiskwam en werd ik bedolven onder de ‘thank you’s’, zo lief. Ook Koen zag het meteen toen hij video belde met Em en was minstens zo enthousiast.

Zondag ben ik met Suuz naar de dierentuin geweest. Of nou ja, ik vind dierentuin niet zo’n goeie omschrijving maar weet ook niet wat wel. Het is een groot park waar je met een bus doorheen wordt gereden. Je gaat door de buitenverblijven van de dieren heen en kunt ook zelf rondlopen en rondrijden door het park. Het was zo groot dat we pas rond vier uur –we waren er al voor half 11- alles hadden gezien. Het was ontzettend gezellig met als snack speculaas koekjes, yummy.

De dag erna hebben Michel en ik een luie dag gehad. Aan het einde van de dag zijn we nog even langs Michel zijn baas geweest om folders op te halen zodat hij die weer rond kan brengen en omdat dit dichtbij het strand is zijn we daar ook nog even heen geweest. Het was iets te fris om echt te zwemmen maar ik heb nog wel door het water gelopen. Waarbij ik door iets in mijn voet ben gebeten. En nee, ik heb niet gekeken wat het was want ik deed één of ander ongewild dansje.

Deze week vliegt weer voorbij en zo zijn er alweer drie maanden voorbij sinds we zijn begonnen aan onze reis. De honderd dagen zijn in zicht.

Samen met Charlie heb ik het knutselen herontdekt, inmiddels is er in huis een vlinder, auto en meerdere schilderijen te vinden. Oh en ik vergeet nog de vis en ons moderne kunstwerk. Het is prachtig om te zien hoe hij zich concentreert. Met zijn tongetje uit zijn mond en zijn schaar nog heel verkeerd vasthoudend. Vooral het knippen en schilderen bevallen hem goed. Het opplakken van dingen ‘mag’ ik doen. Ach, prima taakverdeling.

Vanavond –het is nu vrijdag 27 april-, ga ik voor het eerst bij een ander gezin oppassen. In de Facebook groep ‘Nederlanders in Adelaide’ stond een oproep of iemand een oppas voor in de avonduren wist. Oh nou dat weet ik wel hoor. Het gaat om een 3 jarig meisje en een zes maanden oud jongetje. Ik heb er onwijs veel zin in hoewel ik moet toegeven dat Charlie, hoe lief ook, me wel moe maakt. Ach, we gaan het meemaken.

Het ‘werken’ met Charlie gaat nog steeds goed en bevalt nog steeds super goed. Gisteren zijn we naar een speeldag van één van de speeltuinen geweest waar hij zo leuk en lang heeft gespeeld dat hij daarna kapot was. Vanochtend kroop hij bij me op de bank en hebben we een hele tijd geknuffeld, afgewisseld door van de bank springen en kussens stapelen.

Gelukkig gaat het met de moeder van mijn vriendin langzaamaan al een beetje beter. Het gaat langzaam maar gestaag. Ze is gelukkig weer bij kennis en knokt ontzettend hard om zo snel mogelijk van het buisje in haar keel dat helpt met ademen, af te komen. Ik hoop dat dit haar snel lukt, wat lijkt me dat een opluchting voor haar.

Verder weinig nieuws vanuit hier, alles gaat zijn gangetje, Michel loopt zijn folders, ik werk met Charlie, samen ondernemen we leuke dingen en ook met Suuz probeer ik wekelijks wat leuks te doen. Dit lukt nog niet altijd, ook omdat zij het hele weekend en ik zondag en maandag vrij ben. Ach, het loopt zoals het loopt.