Adelaide, het leven van een au pair

22 februari 2018 - Adelaide, Australië

Tadaaaaaaaaa, mijn eerste blog vanuit Australië. We zijn er! Momenteel ligt Charlie –het 2.5 jarige jongetje waar ik au pair van ben- te slapen dus heb ik even tijd om wat dingen te regelen.

Eerst maar eens vertellen over de rest van onze waanzinnige tijd in Singapore. We hebben een dag totaal niets gedaan omdat mijn buik zich weer eens misdroeg, zijn nog meer wezen fietsen –gewoon omdat het kan- en we zijn naar de jungle Mac Ritchie geweest. Ah wat was dit een verademing! De geluiden van de natuur om je heen, dieren spotten –waar ik best goed in ben blijkbaar-, fotograferen, me ergeren aan mensen die harde muziek of harde gesprekken hebben en gewoon heerlijk je kapot zweten omdat het zo benauwd is. Het was er prachtig! Op een gegeven moment zaten vlak bij het pad een viertal apen waarvan twee heel jong. Natuurlijk ben ik meteen foto’s gaan maken alsof mijn leven ervan af hing. En weet je wat ik dan zo mooi vind? Dat ik dan aan Michel vraag of hij weer verder wil omdat ik voor mijn gevoel al een half uur lang apen aan het kijken ben en bang ben dat hij zich verveeld, waarop hij zegt ‘ahhh nog heel even?’.

Yes en daarom passen we zo lekker bij elkaar. De terugweg was wat puzzelen. We waren met de taxi naar de jungle toe gegaan maar op de parkeerplek stonden geen taxi’s om ons terug te brengen. Helaas is in Singapore de Wi-Fi nog niet zo populair dus konden we wederom niets opzoeken. Ach ja, dan maar op pad en zien hoe we weer terug belanden. Uiteindelijk zijn we met de bus en de metro weer perfect terug gekomen. Ik hou daar wel van. Wat wellicht ook komt doordat we tot nu toe altijd wel weer goed terecht zijn gekomen dus beiden niet compleet stressen maar doelgericht opzoek gaan naar een oplossing.

Afijn, we hebben nog in Little India gegeten en met het Chinese oud en nieuw hebben we wat rondgelopen in China Town. Hoogtepunt was het zien van Raymon. Na het zien van Anton, hebben we nu ook Raymon getroffen. Helaas maar voor een paar uurtjes maar wat was het gezellig.

Oh had ik al verteld dat het magere, vaak bier drinkende, vrolijke, met gekke tanden, mannetje van ons hostel super lief is? We kregen constant eten en drinken van hem. Plus dat ie vaak even een praatje kwam maken en vroeg wat we allemaal gedaan hadden. Hij vond dat we maar druk in de weer waren met fietsen haha.

Plots was het zover; Australië. Ik was helemaal bek af van de zenuwen. Zou het gezin me wel mogen? Zou het klikken met Charlie? Wat als ik dit toch niet kan? Van dat onzekere gezeik, weet je wel. De reis verliep niet zo voorspoedig als we gewend zijn. Aangekomen in Perth hadden we zo’n anderhalf uur om over te stappen. Op zich prima te doen, was het niet dat we én op de tassen moesten wachten én nog een hele busreis naar de andere terminal moesten maken. Toen we onze tassen wilden inchecken kregen we de mededeling dat we te laat waren. Enigszins met een naar gevoel in mijn buik naar de balie gelopen waar we geholpen werden door zo’n heerlijk ‘ik-wil-bij-jou-thee-drinken-koekjes-eten-en-een-dikke-knuffel-van-je-krijgen vrouwtje’. We konden gewoon op de volgende vlucht die een uur later zou vertrekken. Oké, prima, alles komt dus wederom weer goed.

Eenmaal aangekomen bij mijn nieuwe au pair gezin maakten we kennis met Emma. Een leuke, spontane en creatieve vrouw. Michel mag hier de komende twee weken kosteloos wonen en is druk bezig met werk en een camper van zoeken. In de namiddag maakte ik kennis met Charlie. Een leuk mannetje dat druk speelt, heen en weer loopt, op zijn manier veel kletst, als stopwoordje ‘oh dear’ heeft en een duidelijk eigen willetje bezit. Hij is erg gesteld op moeder en tot op heden accepteert hij niets van mij wanneer zijn moeder in de buurt is. De eerste dag dat zijn moeder wegging en ik alleen met hem was heeft hij een uur gehuild. Gisteren nauwelijks en vandaag tien minuten. Ik hoop dat dit vooruitgang betekent. Wanneer dat eerste stukje erop zit is het niets anders als genieten. Ja, ik ben wel streng tegen hem waar hij het niet altijd mee eens is, maar hij luistert op den duur altijd en ondertussen beginnen we onze eigen riedels te krijgen. Zoals heel hard nep hoesten en een slokje water drinken wanneer er stof omhoog komt van de steentjes waar we mee spelen. Of dat hij me omrolt wanneer ik op het gras lig waarop hij begint te schaterlachen en ik zo ongeveer smelt. Gisteren kreeg ik zelfs een kusje –zo’n lekkere natte- op mijn knie omdat hij me zeer deed door er een auto op te laten vallen. Ja, volgens mij komen we er wel en zijn we na een paar weken dikke maatjes. Althans, dat hoop ik. Zijn ouders zijn in elk geval blij met me, wat me heel veel goed doet om te horen.

Michel heeft straks een sollicitatie gesprek bij het Fringe festival. Dit is een festival in Adelaide wat zes week lang duurt. Hopelijk wordt hij aangenomen, dat zou heel mooi zijn want na deze twee week moet ie wel wat gaan betalen om hier te mogen verblijven.

Ik zal eens even bezig met het huishouden.

Tot de volgende keer. 

Foto’s

13 Reacties

  1. Marga:
    23 februari 2018
    oh wat een heerlijk Marieke verhaal weer. hahaha. Erg fijn om mijn dag in NL mee te beginnen. Dat met Charlie komt wel goed wie wil er nu niet vriendjes met je worden.
  2. Mama:
    23 februari 2018
    Mooi verhaal weer Marieke!
  3. Mama:
    23 februari 2018
    Aafred mooi verhaal hoop dat Michel het lukt succes beide
  4. Ingrid:
    23 februari 2018
    Heerlijk om te lezen jullie avontuur. En ja wie wil er nou geen vriendjes met Marieke worden ?
  5. Janny Klaassens:
    23 februari 2018
    Weer heerlijk om te lezen.
  6. Roel Pot:
    23 februari 2018
    Mooi verhaal Marieke,
    Gaat jullie lukken daar en een volgende keer een verhaal van Michel zijn belevenissen?
  7. Martha:
    23 februari 2018
    Mooi op plek Marieke. Komt goed allemaal 😚
  8. GERDA:
    23 februari 2018
    Goed om te lezen dat het goed gaat met jullie . Geweldig liefs sch pa en ma X
  9. Annalies:
    23 februari 2018
    Super leuk!
    Veel plezier xx
  10. Simone:
    23 februari 2018
    weer een super verhaal, heerlijk
  11. Michel:
    26 februari 2018
    Is leuk toch schatje x
  12. Brink:
    1 maart 2018
    Hahaha, gelukkig heb je een vriend die het dus niet erg vind dat je uren lang foto's klikt :p
    Komt helemaal goed met charlie hoor, die heb jij zo om je vingers gewikkeld (of hij jou)...
    Ga genieten. Australie is nu echt begonnen <3
  13. Melis:
    10 maart 2018
    And so the real live begins! 🎉